wie een hond wil slaan, vindt altijd wel een stok 1.0
Algemene voorbeelden
"Aanleiding voor deze controle was de nasleep van de competitiewedstrijd Antwerp-Anderlecht van twee weken geleden, die ontsierd werd door rellen waarbij afsluitingen werden gesloopt en andere vernielingen werden aangericht", heet het in een communiqué van het kabinet van de burgemeester van Antwerpen. "Alles is hersteld", beweert de anonieme man in het Antwerp-secretariaat. "Ik weet niet waar men het uithaalt. Maar ja, als men een hond wil slaan, vindt men altijd wel een stok. In de Heizel vliegen de stoelen de mensen rond de oren, maar daar kraait geen haan naar."
Het is jammer dat men er zo'n spel van maakt. Zeker nu. Maar wie een hond wil slaan, vindt altijd wel een stok. Als men vindt dat ik schandalige zaken heb gezegd, wil ik me gerust verdedigen. Maar het zijn zaken die ik allang zeg, al vanaf het moment dat ik in de politiek ben gestapt. Het is de basisanalyse van mijn partij, de analyse van een land met twee democratieën, de analyse dat zoiets de zaken blokkeert.
Als gelovige moslim was en bleef Ramadan 'een wolf in schaapskleren' – het soort retorische laster dat dodelijk uitpakt voor iedere constructieve gedachtewisseling. Immers, wanneer onophoudelijk de 'deugdelijkheid' ter discussie wordt gesteld, sneeuwen inhoudelijke argumenten onder en is de 'verdachte' veroordeeld tot levenslange bewijsvoering tegen diens vermeende ondeugdelijkheid. Zo worden mystificaties in stand gehouden, zo worden controverses geboren. Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Die stok werd eindelijk gevonden: Ramadan presenteert een programma op een door Iran gesubsidieerde tv-zender in Londen, Presstv. Iran is fout, dus is Ramadan fout. Zo simpel is de wereld.